Kracht

Ik wíl geen mensen kwetsen
En al zeker hier mijn naasten niet
Eigenlijk wil zelfs niet eens
Dat ze weten van mijn verdriet

Maar mijn hart loopt over
Mijn tranen rollen dag en nacht
Zoveel om nu te verwerken
Mis gewoon de nodige kracht

Krijgt een ieder wat hij dragen kan?
Dan wordt ik overschat
Want alle pijn van toen en nu
In een keer op mijn bord gehad

Wil de ander niet verdrieten
Maar kan het niet meer alleen
Wel vrienden , maar geen maatje meer
Geen schouder als ik ween

Er moet toch meer in het leven zijn
Dan iedere dag weer vechten
Tegen de pijn, verdriet, verlies
Het kromme moeten rechten

Waar je niet dood aan gaat wordt je sterker van
Is mijn lijfspreuk steeds gebleven
Maar hier wordt ik niet sterker van
Wordt een kwestie van overleven

Dus maar weer in de pen gekropen
Voor dit delen van verdriet
Want echt, nu in mijn ééntje
Red ik het dit keer niet

Iedere dag brengt zonneschijn
Uit die warmte put ik kracht
Maar het lijkt me nu pas avond
En wordt een héle lange nacht