WEG

 

Ik verander de kamer

En ruim je kleren op

Het naaimachine gaat de kast in

Er gaat van alles door mijn kop

 

Probeer te negeren, dat ik je mis

Verschuil ik me voor mijn verdriet?

Ik ben zo moe gevochten

Soms denk ik, ik haal het niet

 

God, wat mis ik je stem, je geur

Je mooie donkere ogen

En dan voel ik me door het leven zelf

Heel diep en diep bedrogen

 

Zo vol stond je in het leven

Zo innig was je geluk

Waarom moest het dan zo wezen

Waarom moest alles zo vroeg stuk?

 

Wat rest mij nog in deze strijd

Dan de enorme pijn te dragen

Te vechten voor onze kleine meid

Ik heb geen antwoord op haar vragen

 

We moeten door, ook zonder jou

Ik zal heel goed voor haar zorgen

En haar helpen in haar verdriet

Al houd ze dat zo diep verborgen

 

Ik zal ook zonder jou weer verder gaan

En doe ik afstand van jou spullen

Maar jij, mijn lieve lieve Els

Zal mijn hart altijd blijven vullen.